Sarajevo is een mooie stad, maar voor mij niet zo indrukwekkend als Mostar. Ik ben er 2 dagen verbleven, waarna ik het tijd vond om door te gaan naar de volgende bestemming. Ik heb mijn boeltje naar het busstation gesleept, waar ik de bus naar de eerste stad ten zuiden van Sarajevo heb genomen, en ben daar weer aan het liften gegaan. Aangezien er in het grootste gedeelte van Bosnie Herzegovina geen snelwegen zijn, duurde het enige tijd voordat ik bij de grens aankwam, waar de Bosnier die me een lift gaf me vlak voor afzette. Dus kwam ik lopend aan bij de grens, waar ik probleemloos Montenegro binnenkwam. Het noorden van Montenegro is een adembenemend landschap van steile bergen en diepe dalen waar snelstromende riviertjes doorheen kronkelen.
De eerste lift die ik kreeg was van een man die uit Podgorica, de hoofdstad van Montenegro, kwam. Hij nam mij dus mee regelrecht naar de andere kant van het kleine balkanstaatje. Omdat er net als in Bosnie zo goed als geen snelwegen zijn, duurde het 5 uur om de route door het berglandschap af te leggen. Het was donker toen ik aankwam. Ik had in mijn reisgids gelezen wat ik ook al van andere reizigers gehoord had, namelijk dat er in Podgorica niets te doen of te zien is. Daarom ben ik diezelfde avond nog de stad uitgelopen en heb ik weer in de buitenlucht geslapen. De volgende ochtend was mijn plan om naar Cetinje te liften, waar een nationaal park aan grenst met een berg van 1749 meter. Toen ik stond te liften langs de weg kwam er tot mijn verbazing een man zo’n 20 meter voor mij staan, waar hij ook begon te liften. Voordat ik besefte dat het een beetje asociaal is om vlak voor mijn neus te gaan staan liften, stopte er een auto waarin we beiden mee konden. Eenmaal in de auto vertelde hij me dat hij die plek al 3 jaar iedere dag gebruikte om naar zijn werk te liften.
Eenmaal in Cetinje ben ik meteen gaan lopen naar het Lofcen Nationaal park, waar ik van plan was de berg op te komen die dag. Volgens de bordjes zo’n 4 uur hiken, dus goed haalbaar. Tenzij de paden niet zo goed aangegeven zijn en je omdat je verdwaalt bent en de top als enige orientatiepuint hebt je een weg door het bos moet worstelen naar de top. Uiteindelijk heeft het me 8 uur gekost, maar des te meer voldoening wanneer ik de top bereikte. Op de top stond een Mausoleum waar een beroemde Montenegroaan begraven ligt, maar het uitzicht over het Kotor fjord was meer waard voor mij. Die avond ben ik nog een uurtje afgedaalt tot waar ik een geschikt plekje voor mijn tent vond. De volgende dag ben ik wakker geworden met een waanzinnig uitzicht waarna ik verder afgezakt ben tot een dorpje in het nationaal park. Hier had ik weer de mogelijkheid om mijn water bij te vullen en te informeren hoe ver het nog was naar Kotor. Ik kreeg te horen dat het nog 25 kilometer was dus ik ben meteen maar weer verder gegaan. Toen ik door de hete zon door de velden liep werd ik gewenkt door een stevige boer met zijn stevige vrouw die aardappels aan het planten waren, en even pauze hielden. Ik kwam naar ze toe en probeerde te vragen hoe ver het nog was maar kwam erachter dat ze alleen Servisch spraken. Desondanks wisten ze me wel duidelijk te maken dat ik eerst maar iets moest eten voordat ik verder ging. met hun gigantische handen werden er stukken brood en kaas in stukken gescheurd, en van een homp vlees waar een bot uitstak werden stukken afgesneden en dat alles werd in mijn handen geduwd. Ik heb alles maar braaf opgegeten omdat ik niet dacht dat ik het duidelijk kon maken dat ik nog een behoorlijk stuk te gaan had.
Toen het potige duo weer verder ging met aardappels planten ben ik ook weer vol goede moed op weg gegaan. Na een tijdje lopen kwam ik bij een bordje dat zei dat wandelaars ook recht de berg af konden dalen in plaats van de haarspeldbochtweg van 25 kilometer te nemen. Na toch nog anderhalf uur bezig te zijn geweest met afdalen kwam ik bij een ford bovenop de heuvel achter Kotor. Kotor is een behoorlijk touristisch stadje dus er waren veel mensen die de 600 traptreden naar het ford aan het beklimmen waren. Wanneer sommigen van hen zwetend in de middagzon aan mij vroegen of het uitzicht van het ford de moeite waard was antwoordde ik dat het een mooi uitzicht was, maar dat het van 1600 meter hoger toch iets beter tot zijn recht kwam. Trots en zelfvoldaan liet ik ze vol verbazing en ongeloof achter halverwege de heuvel.
Kotor heeft een mooi middeleeuws stadsgedeelte met een echte mediteraanse sfeer. Een goede stad om een dag tot rust te komen en te genieten van de ontspannen sfeer. Na dit gedaan te hebben ben ik verder gelift naar Budva, waar ik het hostel opgezocht heb. Dit hostel heeft een geweldige sfeer en al snel legde ik contact met verschillende mensen van verschillende nationaliteiten. In de avond werd er een barbeque aangestoken een was een een groot eetfestijn. In de daaropvolgende dagen hebben we met een groep met de landrover van de Britse Andrew, die met de auto naar Azie onderweg is, verschillende trips rond Budva gemaakt. Na een paar dagen vond ik het weer tijd om door te gaan en ben ik richting de Albanese grens gaan liften. Omdat er afgezien van bussen en taxi’s geen levende ziel naar de grens rijdt, laat staan een lifter meeneemt, ben ik in de grensstad naar het busstation gegaan, waar ik een Nederlandse meid die ik in het hostel al had ontmoet weer tegenkwam. Zij was onderweg naar Tirana, de hoofdstad van Albanie. Het was prettig om tijdens de busreis weer eens in het Nederlands te kunnen converseren, wat mij na weken engels spreken goed beviel. Eenmaal in Skodra, de grensstad in Albanie aangekomen viel het ons allebei op wat een wereld van verschil er tussen Albanie en de rest van Europa licht. Omdat het zo lang geisoleerd is geweest van de buitenwereld is het nu een unieke wereld op zich. Omdat de Nederlandse meid naar Tirana ging en de prijzen voor het openbaar vervoer hier spotgoedkoop zijn, besloot ik niet te gaan liften maar in een keer door te gaan naar Tirana. Na enig afdingen betaalde ik 400 Leke (100 Leke is eurocent) voor een rit in een minibus. Het openbaar vervoer in Albanie heeft geen systeem. De bussen in bepaalde plaatsen zijn eigendom van priveorganisaties die ergens een plek aan de weg huren om de bushalte te plaatsen. Omdat ze door verschillende redenen deze plekken niet altijd opnieuw kunnen huren worden deze haltes vaak verplaatst. Ook is het soms gebruik om te vertrekken volgens een schema en soms gewoon wanneer de bus vol is. Hierdoor weet je nooit waar of wanneer de bus naar een bepaalde plek vertrekt.
Eenmaal in Tirana aangekomen zijn we naar het hostel gegaan wat net als in Budva een hele relaxte sfeer heeft. Een rustige tuin midden in een chaotische stad.   
zfbzggyejl
va87XT <a href=\"http://kawlcyglzimt.com/\">kawlcyglzimt</a>, [url=http://adizqstohpxe.com/]adizqstohpxe[/url], [link=http://igrfexldwcwa.com/]igrfexldwcwa[/link], http://eoqrospkylcy.com/   
2015-01-03
KcjLtyxIjxsBbsd
I\'m really into it, tahnks for this great stuff!   
2011-09-16
Jip
Montenegrijn...    
2009-06-23
Sven!
hah, die /halve/ losers op die berg, laat ze maar lekker kijken naar onze fcking diehard die \"trots en zelfvoldaan\" verder liep. goh dat was vast en zeker het mooiste moment tot nu toe.


   
2009-06-22
Betty
Hoi, fijn om weer van je te horen. Ook over die bergbeklimming, ik vroeg me al af hoe hoog die berg was en of je dat alleen en op eigen houtje had gedaan. Ja dus. Ik sta steeds weer verbaasd dat je zoveel mensen ontmoet die hun eten met je willen delen, wat super moet dat zijn. Blijf vooral zo genieten, lees ook je hotmail af en toe, en tot het volgende contact maar weer. Liefs, XXX   
2009-06-18
cindy en andre
ey gassie!!
klinkt weer goed allemaal. Wat lachuh dat die gozert gewoon iedere dag naar zijn werk toe lift!!
moet ik ook maar es gaan doen, scheelt me veel benzine voor die 3 meter!!
maar wij hebben net een site aangemaakt waar alle rowan en stam foto\'s op komen te staan. dus als je een keer zin en tijd hebt om te kijken: www.picasaweb.google.nl/rowanstam.
ik zou zeker na onze zomerkampen een keer kijken. dan blijf je nog een beetje in de holland/scouting sfeer!!
veel succes en liftse!!!
groetjes andre en cindy.
ps, andre mist zijn donderdagavond bakkie met je.
nu zit ik steeds met hem opgescheept!!!!   
2009-06-18
voeg een reactie toe