Na te lang in Los Angeles gebleven te zijn pakte ik al mijn spullen achterop de motor en vertrok ik richting Arizona. De verzekering van mijn motor die me in noord Amerika dekt was bijna verlopen en het werd dus tijd dat ik het land verliet. Na 3 dagen rijden kwam ik aan in Nogales. Hier is een grensovergang naar Mexico. De grens over was geen probleem, de controlepost was pas 20 kilometer verder het land in. Aldaar moest ik een toeristenvergunning halen die ik hodig had om in Mexico te mogen verblijven. Ook voor de motor moest ik een vergunning bemachtigen. Met alle papieren bij de hand ging ik het kantoortje binnen, waar me verteld werd dat mijn verzekering bijna verlopen was en dat ze me daarom geen vergunning konden verstrekken. Ik zag de logica niet, omdat deze verzekering mij toch niet dekt in Mexico. Dit was een aardige tegenslag. Gelukkig was er een kopieermachine waar ik gebruik van mocht maken. Met een beetje creatief knippen en plakken was mijn verzekering tot November 2012 in plaats van 2011 geldig. In het kantoortje ging ik naar een ander loket waar er zonder problemen een vergunning voor me gemaakt werd.

Al dit gedoe had me 4 uur van de dag gekost, en van mijn plan om snel de grens over te komen en diezelfde dag al ver ervandaan te komen kwam niet veel terecht. Ik kampeerde een aantal kilometer ten zuiden van de grens. De komende vier dagen reed ik verder naar het zuiden en kampeerde ik op plekjes die ik vond niet te ver van de weg. Eenmaal werd ik door een politieman van de weg af geleid. Er begon iemand iets tegen me aan te praten wat ik niet begreep. Ik zei dat ik geen Spaans sprak en hij herhaalde zichzelf nog een keer maar dan luider en langzamer. Nu begreep ik hem, half. Om een of andere reden werd er gratis lunch uitgegeven. Dit was minder ernstig als ik dacht dat het was. Geleidelijk aan werd het weer warmer en kwamen er palmbomen tevoorschijn. Na vier dagen rijden kwam ik aan in Puerto Vallarta.

Puerto Vallarta is een van de eerste toeristische stadjes aan de kust ten zuiden van de Verenigde Staten. Hierdoor is het heel populair voor vakantiegangers uit Canada en de VS. Er waren een hoop mensen die Engels spraken en er werden veel souvernirs verhandeld. Het warme weer was heel aangenaam maar het water in de grote oceaan was net te koud om te zwemmen.
Ik schafte een wegenkaart aan en verliet de kustweg. Ik had een route uitgestippeld door de bergen richting . De weg op de kaart zag eruit als een B-weggetje. Ik volgde de borden richting de juiste stadjes. Het was een prachtige route. De weg werd echter slechter en slechter, het asfalt was verdwenen en riviertjes begonnen de weg te kruisen. Het pad ging stijler en stijler de berg op. Op een gegeven moment was het zeker niet meer mogelijk voor auto’s om deze route te volgen, en voor mij werd het ook steeds spannender. De bordjes, alhoewel handgeschreven hier, gaven nog steeds de juiste plaatsnaam aan. Ik kwam bij een punt waar de weg zo stijl omhoog liep terwijl het wegdek los zand was. Wat ik ook probeerde, hier wilde mijn zwaarbepakte motor niet tegenop. Met een paar inwendige woordjes keerde ik om en begon ik aan de weg terug. Omlaag was veel gevaarlijker met los zand overal en een paar honderd kilo dat alleen maar omlaag wilde.
Uiteindelijk haalde ik het heelhuids terug naar de afslag waar ik het asfalt verlaten had. Na wat navraag gedaan te hebben bij een winkeltje bleek dat de route die ik op de kaart had rechtdoor over de geplaveide weg liep, in tegenstelling tot wat de bordjes aangaven. De route waar ik vol goede moed aan begonnen was was welliswaar korter, maar alleen bedoeld voor mensen te paard of ezel.

Twee dagen en vele malen verkeerd gereden te zijn later arriveerde ik in Guanajuato. Dit stadje is door de Spanjolen gebouwd in de 16e eeuw omdat zich hier een van de rijkste zilveraders ter wereld bevond. Het stadje is gebouwd in een ravijn, en bestaat uit vele kronkelige straatjes, en een ondergronds tunnelstelsel waar meer wegen door lopen. Deze wirwar van eenrichtingsverkeer straatjes maakt het een doolhof. Het centrum heeft een heel aangenaam, koloniaal karakter.
De kerkhofjes in de stad zijn erg compact, en om deze reden worden oude graven, die niet meer onderhouden worden opgegraven en het stoffelijke overschot gecremeerd om zo plaats te maken voor nieuwe graven. Door de speciale droge conditie van de lucht zijn vele lichamen natuurlijk gemummificeerd. Een selectie van deze mummies zijn nu tentoongesteld in een museum aan de rand van de stad. Sommigen hadden nog 150 jaar oude kleren aan.
In Guanajuato sprak niemand Engels. Het is een best toeristisch stadje, maar voornamelijk voor Mexicanen. Hierdoor kon ik mijn Spaans goed oefenen. Het vrouwtje van het hostel waardeerde dat ik iedere dag een conversatie met haar probeerde aan te gaan, en nodigde me bij haar thuis uit om Enchiladas te koken en dure tequila te drinken. In het spaans is het hetzelfde als in elke andere taal, zodra je een beetje aangeschoten bent spreek je het ineens een stuk beter.

Voor nieuwjaar ging ik naar Mexico City, de op 2 na grootste stad ter wereld. Ik had gepland voor het donker een hostel te zoeken, maar door de slechte wegbewijzering in de stad en de uitgestrektheid ervan reed ik 4 uur in de stad rond voordat ik het centrum gevonden had. Mexico Stad is gebouwd in een vallei, en de sloppenwijken lopen uit tot ver in de omringende heuvels. Gelukkig kon ik mijn motor kwijt in de gang van het hostel, want het niveau van criminaliteid is hier met gemiddeld 33 carjackings (waarbij er bij stoplichten met vuurwapens auto’s van bestuurders afhandig worden gemaakt), 30 overvallen en 4 taxi hold-ups per dag, zeer hoog. Dit is ook te merken aan de aanwezigheid van politie. Op letterlijk iedere straathoek staat een koppel agenten en iedere paar minuten rijdt er een patrouillewagen langs. De laatste dag van het jaar nam ik een bus naar Teotihuacan, de overblijfselen van een stad die bewoond was tussen 150 voor Chr. tot 700 na Chr, en in zijn hoogtijdagen met rond de 200.000 inwoners een van de grootste steden ter wereld was. De piramides die hier gebouwd zijn behoren tot de grootste piramides in Amerika. Een klim op de Piramide del Sol en de Piramide de la Luna gaven een onwerkelijk uitzicht over de ruines van deze eeuwenoude stad, wiens invloed tot ver in Centraal Amerika rijkte.

Nieuwjaar was tot mijn verbazing niet erg speciaal in Mexico Stad. Ondanks de ongeveer 22 miljoen inwoners werd er in het centrale plein niet eens vuurwerk afgestoken of afgeteld tot middernacht. Ik had desalniettemin een goede avond met een groepje mensen waarmee ik die avond uit ging. Voor de weg terug van het goedbewaakte plein naar het hostel was het restaurant waar we gezeten hadden verplicht een gereputeerde taxi voor ons te regelen, omdat de helft van de taxichauffeurs in Mexico Stad toeristen die in hun twagen stappen zelf overvallen. Onze taxichauffeur deed alle deuren op slot en met zweet op zijn voorhoofd reed hij als een rallychauffeur door de stad. Alle rode lichten negeerde hij en niet eenmaal kwam de auto tot stilstand totdat we voor de deur van het hostel waren. Opgelucht haalde hij de deuren van het slot en wenste ons een goede nacht. Een goede tentoonstelling van de sfeer van Mexico City bij nacht.   
gmrFzQRRCM
Alle foto\'s die onze fotograaf heeft gmaeakt staan online.Er liep nog een andere fotograaf welke voor een reportage ook wat foto\'s heeft gmaeakt. Deze kwam met de DJ mee. We zullen proberen deze foto\'s ook te bemachtigen!   
2014-07-29
Boy
Hi Niels!
Via, via, kwam ik via Facebook op je site terecht. Ik had al eens eerder gehoord over je wereldreis, maar wat maak je gave dingen mee! Ongelooflijk leuk om te lezen. En dat je zoveel mooie culturen meemaakt en natuurverschijnselen ziet, dit zal waarschijnlijk je hele leven bij je blijven! Echt super gaaf. Ik ben benieuwd naar je verdere avonturen en wens je veel plezier!
Greetz Boy Janmaat   
2012-02-29
Anika
Hai Niels,
Wat schrijf jij toch fijn.. Echt reuze boeiend om te lezen, leuk! Spannend, maar ook wel frustrerend om zo\'n weggetje te vinden en daarna weer terug te moeten rijden.. Hoe is je gezondheid verder? Voel je je goed? Enjoy it! And keep us posted..   
2012-02-06
Werner en Jette
Niels geweldig zoals je met je zwaar bepaktemotor zo\'n weggetje oprijd! Uit ervaring weet ik het een beetje maar dan zijn motor en kleding er op aangepast! Wat beleef je veel, sterkte met alles zou je de hartelijke groeten aan de rest van het gezin willen doen en even laten weten dat de honden het hier reuze naar het zin hebben.
Ondertussen is het hier ook winter geworden en kan er zelfs alweer geschaatst worden na een nachtvorstje, groeten Werner en Jette   
2012-01-31
voeg een reactie toe