Na een dag en een nacht varen meerde de boot aan in Incheon, zuid Korea. Deze stad ligt zo dichtbij Seoul dat en een metrolijn van het centrum hiernaartoe doorloopt. Korea is een modern land en is ongeveer net zo duur als Nederland. Hotelprijzen zijn zo hoog dat ik de couchsurfing website voor het eerst sinds in Kazachstan anderhalf jaar geleden weer gebruik. Ik vond een plek om te slapen, eerst een nacht bij een Koreaan en daarna bij een Amerikaanse die in Korea woont en lesgeeft op een basisschool. De eerste nacht in Seoul was het Lantaarnfestival, een Boeddhistisch feest waarbij mensen van over heel Korea naar Seoul komen om in een lampionnen parade mee te lopen. Er waren honderden lampionnen gemaakt die met de parade meegedragen werden, sommigen meters hoge afbeeldingen van Boeddha en vele andere figuren.
Ik moest mijn visum voor de Verenigde Staten aanvragen in Seoul. Dit is het meest ingewikkelde en dure proces dat ik tot nu toe voor een visum ben tegengekomen. Hierdoor moest ik bijna twee weken in Seoul blijven. Tegen Seoul aan ligt een nationaal park dus gelukkig kon ik af en toe even aan de stad ontsnappen en zo de bossen inlopen.

Er is een gratis toeristenbus van Seoul naar verschillende bestemmingen in Korea en op die manier kwam ik in Busan, aan de andere kant van Korea aan. Busan is een grote havenstad en er zijn hiervandaan passagiersboten naar verschillende plaatsen in Japan. Weer een nachtje varen bracht me zo naar Shimonoseki, in het zuiden van Japan. Ik kwam in de ochtend aan dus ik begon meteen te liften. In Japan zijn er grote tolwegen die veel verkeer hebben en een snelle manier van rondkomen is. Aangekomen bij de tolhokjes stond er een groot bord, NO HITCHHIKERS! Dat was mooi, dacht ik, dan ben ik in ieder geval de enige. Na een tijdje kwam had ik nog geen lift en ik stond een beetje een sinaasappeltje te eten toen er een politieauto stopte. De agenten waren heel beleefd en vriendelijk maar spraken geen woord Engels. Met een vertalen op hun telefoon konden ze me vertellen wat ik al wist, dat ik daar niet mocht staan. Ik werd de snelweg af begeleid. Ik probeerden de hoofdweg. Hier duurde het 2 uur voordat ik de eerste lift kreeg. Ik werd al een beetje benauwd want ik had een afspraak gemaakt voor die avond met een Japanner die me voor een paar nachtjes kon onderbrengen. Gelukkig stopte er een vrachtwagen, en de chauffeur ging rechtstreeks naar mijn bestemming, Hiroshima. Ik verbleef bij Tomohiro, een ontwerper bij Mazda, en hij wist me een hoop over Japan en de geschiedenis te vertellen.

In de 17e eeuw verbande de Japanse overheid alle westerlingen uit Japan behalve de Nederlanders. De Japanse overheid vreesde voor een te sterke katholieke invloed in Japan en protestants Nederland was dus het enige westerse land met politieke- en handelsrelaties met Japan voor meer dan 200 jaar totdat Japan weer andere westerlingen toeliet.
Hiroshima zelf heeft een tragische geschiedenis bekend over de hele wereld. Toen Japan tegen het eind van de tweede wereldoorlog terug op hun eigen eilandjes gedreven was en weigerde te capituleren nam Amerika een drastische maatregel. 6 Augustus 1945, 08:15 s’ochtends ontplofte "Little Boy", de eerste atoombom ter wereld gebruikt tegen een ander land ongeveer 600 meter boven het centrum van Hiroshima. In een flits was het grootste deel van de stad weggevaagd. 70.000 tot 80.000 mensen stierven onmiddelijk, en tegen het eind van het jaar waren er ongeveer 140.000 mensen overleden door verwondingen of radioactieve straling. Het centrum van de stad was bijna compleet verwoest en allen enkele geraamtes van sterke betonnen constructies stonden nog overeind.

Vandaag is de stad Hiroshima een bruisend regionaal centrum met meer als een miljoen inwoners. Er is een park gemaakt in het centrum met een museum en herdenkingsmonumenten. Een gebouw dat nog staande was na de explosie word behouden in de geruineerde staat. Genaamd de "A-bomb Dome", het gebouw bestaat nog uit enkele muren en de stalen constructie van een halfronde bol in het midden van het dak. Het staat nu als een herinnering aan de verschrikkingen van 65 jaar geleden tussen de nieuwe gebouwen van de stad.
Na Hiroshima liftte ik door naar Kyoto, dat honderden jaren de hoofdstad van Japan was. Hierdoor, en omdat de stad niet gebombardeerd is in de oorlog is het bezaaid met tempels. Hier verbleef ik bij een Rus die met een Japanse getrouwd is in huis. Hij heeft zelf veel gelift en gaf me wat tips om in Japan te liften. Op de tolwegen zijn er overal service area’s, met een benzinepomp en restaurants en dergelijke, en deze zijn toegankelijk voor voetgangers en het is redelijk makkelijk om hier een lift te vinden. Na twee dagen Kyoto zocht ik mijn weg naar een service area. Omdat er een tyfoon iets verder naar het zuiden raasde regende het hier alsof het moesontijd was maar zelfs in de regen kon ik in 1 dag van Kyoto via de service area’s naar Tokyo liften.

De grootste stad ter wereld. De hele agglomeratie heeft meer als 35 miljoen inwoners. De laatste lift kreeg ik van een ouder Japans koppel. Nadat ze me op een een sushi diner vlakbij mount Fuji getrakteerd hadden reden ze me naar het centrum van Tokyo. De snelweg was op pilaren door de stad gebouwd en rijdend tussen de wolkenkrabbers op dezelfde hoogte als de 10e verdieping gaf een gevoel alsof ik door een stad in de toekomst reed. Tokyo is een mix tussen het westen en traditioneel Japan. Alles is modern maar de cultuur is typisch Japans. Iedereen buigt overal voor iedereen en er zijn allemaal rare omgangsregels en manieren van elkaar aanspreken. Als buitenlandermaakt dat gelukkig niet zoveel uit, maar het is wel grappig dat als ik een supermarkt binnenloopt alle medewerkers voor me buigen.

Na een paar dagen Tokyo vertrok ik naar het noorden. Ik nam een omweg via de westkust om Fukushima te omzeilen, want op het moment is het daar een beetje radioactief.   
elsbeth en michiel
He Niels, ik geniet elke keer weer van je verhalen. Altijd weer even boeiend. Je laatste verhalen heb ik met bijzondere interesse gelezen en er de nodige informatie uit gehaald voor onze reis naar China. We gaan gedeeltelijk dezelfde route volgen. Ga zo door. Ik blijf je volgen.    
2011-06-16
Betty
Hoi Nielsie,

Leuk dat je weer je site hebt bijgewerkt. Ondanks dat ik je gisteren heb gesproken blijft het toch altijd weer leuk om je verhalen te lezen. Ik ben bezig met het verlsag van het ouderweekendkamp van scouting. Ik zal het op je site zetten als het af is, hebben wij ook wat te vertellen. Dag knul, veilige vaart en ik hoor weer van je als je Alaska hebt bereikt.
Doei, love you, miss you XXXXX   
2011-05-31
voeg een reactie toe