Naar het oosten en zuiden is de zee en in het westen liggen Laos en Cambodia. De enige logische bestemming vanuit Vietnam voor mij is dan China in het noorden. Ik had dan wel een nieuw visa nodig. Daarom ging ik de volgende dag meteen naar de Chinese ambassade. Ik had weer opnieuw nep vlucht- en hotelboekingen gemaakt, maar deze bleken niet nodig. Alleen in obscure landen zoals Kyrgystan vanwaar de Chinese overheid liever niet heeft dat er buitenlander overland de probleemprovincie Xingjian binnenreizen zijn zulke papieren nodig bij het aanvragen van een visa. Het duurde zes dagen voordat mijn visa klaar was, en al die tijd bracht ik door in Saigon. Omdat we met zijn allen alle belangrijke bezienswaardigheden daar al gezien hadden, had ik niet veel anders te doen dan nadenken waarom ik hier eigenlijk in mijn eentje aan deze kant van de aardkloot zit. Een gedachte die vaker omhoog komt maar waar ik geen antwoord op kan vinden.

Mijn visa voor Vietnam was maar voor een maand geldig, en doordat ik meer als een week in Saigon doorgebracht had, moest ik voortmaken om op tijd in het noorden te komen. De eerste stop was in Dalat, het centrale heuvellandschap waar het klimaat vergeleken met de soms wel 35 graden in Saigon aangenaam koel was. Dit is de regio van Vietnam waar een hoop landbouwproducten anders dan rijst vandaan komen. Uitgestrekte velden met groente, bloemen, koffieplanten en wijnstokken rollen over de heuvels. Ik kwam aan in Dalat op een nachtbus en vertrok diezelfde dag op een volgende nachtbus naar Hoi An.

Hoi An is een historische stad met een aangename sfeer, grotendeels door het verbod op gemotoriseerd verkeer in het centrum. Terwijl verders overal in Vietnam ik continue op moet passen om niet aangereden te worden door een van de honderdduizenden scootertjes, of ik nu op straat op op de stoep of in een park loop, is het hier plotseling stil en zijn er geen toeters te horen. Na een dag Hoi An ging ik door naar Hue, eens de hoofdstad van Vietnam. Hier is een grote ommuurde stad, maar helaas is deze tijdens de onafhankelijkheidsoorlog tussen de Franse kolonialisten en Vietnamese vrijheidsstrijders in 1945 grotendeels verwoest. Hier besteed ik wederom maar een dag en 2 uur in de nacht pak ik de trein naar Ninh Binh. Ninh Binh is een klein handelsdorpje op een kruispunt van snelwegen waar niets aan is. Net buiten Ninh Binh daarentegen zijn er prachtige rotsformaties te vinden tussen de rijstvelden die te vergelijken zijn met het populaire en overtoeristische Ha Long Bay. Ik huurde een fiets van een winkeltje en bracht de dag door fietsend tussen de bergen door. Hier en daar waren er tempels en pagoda’s in grotten of op de kliffen gebouwd waar ik een prachtig uitzicht over de omgeving kreeg.

Van Ninh Binh was het 2 uur met de bus naar Hanoi, de huidige hoofdstad van Vietnam. Hier ontmoette ik Nicole, een Amerikaanse die ik iop Ko Chang met oud en nieuw al tegen was gekomen. Een lokale lekkernij in Hanoi is hond, en op verschillende plekken in de stad staan kraampjes waar gevilde honden aan haken hangen. Een andere specialiteit is koffie. Veel verschillende soorten en smaken waarvan de beste de wezelkoffie is. De koffiebonen van deze soort worden eerst aan een wezel gevoerd, en als ze dan door het hele darmkanaal van de wezel heen en weer uitgescheten zijn worden de bonen gemalen voor de koffie. Dit hele proces resulteerd in een lekker sterk bakkie.
Midden in Hanoi staat een gigantisch mausoleum waar Ho Chi Minh, de stichter van de communistische staat en leider in de oorlog tegen de Amerikanen in een glazen vitrine opgebaard ligt. Hoewel hij al in 1969 gestorven is komen er nog veel mensen op bezoek bij hem. Helaas waren foto’s niet toegestaan.

In Hanoi kon ik een paar dagen doorbrengen voordat ik alweer door moest naar Sapa aan de Chinese grens, zodat ik daar nog een daagje de rijstterrassen in de bergen kon zien voordat ik de grens over moest. Nicole ging mee en samen verkenden we vanuit Sapa de dorpjes in de omgeving. Een typisch kenmerk van Sapa is dat het er bijna altijd koud en mistig is. Terwijl we door de bergen liepen was er door de hoogte af en toe geen onderscheid te maken tussen de mist en de wolken, die de meest vreemde figuren in de lucht maakten. Mijn Haar was ondertussen alweer behoorlijk lang dus ik nam van de gelegenheid dat Nicole er was gebruik door haar mijn haar maar te laten knippen. Ze had nog nooit iemands haar geknipt maar het resultaat zag er beter uit dan de afgelopen paar keer dat ik naar een locale kapper ben gegaan. Na een haastige tweede helft van Vietnam was mijn visum verlopen, dus ik nam afscheid van Nicole en begaf me richting de grens.   
josien
Hey Niels,
Erg leuk om je verhalen te lezen, de rest van de familie leest ook mee! Ze blijven nieuwsgierig....Ook nu weer mooie foto\'s. Vooral het smoelenboek van de Oostveenfamily is de moeite waard
Jij gaat weer verder met je reis, veel succes, weer op naar mooie reisverhalen.
Gr JOsien   
2011-03-20
Striped
That zebra picture is awesome!    
2011-03-17
Betty
Je hebt ook wel de meest charmante foto\'s van je familie in je album gezet. Dank je wel dat je onze WALL-OF-SHAME-foto\'s openbaar maakt. De andere foto\'s zijn wel mooi overigens, een deel van je Vietnam foto\'s zijn ook voor ons nieuw, leuk!! XXX   
2011-03-15
Betty
Hoi kerel, goed van jou dat je alweer een stukje heb geschreven. Hou dit vol, het is erg leuk om een nieuw verhaal te ontdekken als ik op je site kijk (en dat doe ik bijna dagelijks). Ook opa en oma vinden dat erg leuk, die zitten op je verhaaltjes te wachten. Papa en ik waren gisteren 26 jaar getrouwd en zondag zijn we met z\'n 5en bij de bonte koe wezen eten en vandaag (mooier weer dan gisteren) zijn papa en ik met de honden naar Lage Vuursche gegaan om een lekkere lange boswandeling te maken met een pannenkoekje toe. Was erg gezellig. Nou joh, ik reageer voordat ik ook maar een letter van je verhaal heb gelezen, dus dat ga ik nu op mijn gemakje doen. Dag XXX   
2011-03-15
voeg een reactie toe